0
Θα σας πω μιά ιστορία.
Ένας φίλος μου ξενερωμένος από την κατάσταση στην χώρα( κυρίως για την ανεργία ) πηγαίνει σε μία καφετέρια.
Η καφετέρια ήταν παραλιακή και είχε πάρα πολύ πελατεία. Όλο το προσωπικό έτρεχε να πάρε/φέρει παραγγελίες.
Στον μπουφέ γινόταν χαμός.
Ο φίλος μου πάει στον ιδιοκτήτη και του λέει:
- Θα ήθελα να δουλέψω. Έχετε θέση για έναν τεμπέλη? Είμαι ο καλύτερος τεμπέλης στον Βόλο.
- Τι? Τι να σε κάνω? Λέει ο ιδιοκτήτης. Τι λες ρε φίλε?
- Είμαι ο καλύτερος τεμπέλης. Μπορώ να πίνω καφέ όλο το 8ωρο και να μην κουνηθώ ρούπι από την καρέκλα. Είμαι πολύ καλός τεμπέλης. Δεν θα αγχωθώ καθόλου όση δουλειά και να έχει.
Γιατί σας βλέπω που τρέχεται πέρα-δώθε και πιστεύω χρειάζεστε έναν τεμπέλη. Όλοι οι υπάλληλοι σας είναι πιεσμένοι, τρέχουν και δεν φτάνουν και χρειάζονται κάποιον να τους ηρεμεί ώστε να είναι παραγωγικοί.
- (Γέλασε ο ιδιοκτήτης.) Αγόρι μου με έκανες και χαμογέλασα. Έλα να σε κεράσω έναν καφέ να τα πούμε.
Δεν θα σας πω αν τον πήρε για δουλειά ή όχι. Το αφήνω στην φαντασία σας.
Η ζωή θέλει ρίσκα. Με ηττοπάθεια δεν μπορείς να φτάσεις σε καταστάσεις που φαντάζεσαι στα όνειρά σου.
Εγώ είμαι πολύ τεμπέλης. Βαριέμαι να μείνω σε μιά δουλειά ρουτίνας. Θέλω να δουλέψω σε RnD.Τα παραπάνω τα λέω γενικά. Δεν απευθύνονται στον Σπύρο. Μην τα πάρει κάποιος προσωπικά.
Σκοπός της ιστορίας ήταν να σας κάνω να χαμογελάσετε.
Σκέφτομαι να το εφαρμόσω σε συνέντευξη...
Είμαι τόσο τεμπέλης που θέλω τόσο πολύ να δουλέψω σε RnD...